Wat begon als een mooie start van een nieuw leven in Nederland, veranderde al snel in een nachtmerrie. Op 2 mei kwam Jamie naar Nederland vanuit Roemenië. Hij was als klein pupje gevonden en leefde al vijf jaar in het open asiel van SOS Dogs in Sisterea.
We wilden hem zo graag een kans geven op een beter leven, dus kwam hij naar Nederland en mocht hij bij onze vrijwilliger Nicole en haar dochter Danique thuis in de opvang om daar eerst te wennen aan een leven in huis. Ze leerden hem kennen als een geweldige hond. Bij hen was hij totaal ontspannen, alleen vond hij sommige dingen van zijn nieuwe leven nog spannend. Maar hij deed het zo goed en na drie weken en een uitgebreide kennismaking met zijn nieuwe baasjes werd hij geadopteerd.
Met tranen in de ogen lieten ze hem gaan, want hij was in hun hart gaan zitten. Diezelfde avond nog kregen ze het verschrikkelijk telefoontje die hun hart bijna stil deed staan: Jamie is weg! Hij was binnen een uur na aankomst bij de baasjes thuis uit de tuin ontsnapt.
Vanaf toen was het een grote nachtmerrie, voor ons allemaal, maar het meeste nog voor Nicole en Danique. Ze hebben zo vaak gedacht jongen waar ben je toch? Hij was weggelopen vanaf Sittard, Zuid-Limburg en wij allen zaten op 3 uur afstand en voelden ons machteloos.
Met de hulp van verschillende zoekteams in de regio Limburg werd geprobeerd om Jamie te vinden. Flyers werden gedrukt en in de omgeving verspreid. Via Facebook werd het bericht van de vermissing van Jamie massaal gedeeld en heel veel mensen keken naar hem uit.
Maar hij werd niet vaak gezien. Heel af en toe kwam er een zichtmelding. Jamie hield zich goed verstopt. Hij leek eerst in een straal van zo’n 25 km rondom Sittard te lopen, hij werd namelijk gezien in Linne en ook in Waldenrath en Gangelt in Duitsland. Ook in Duitsland keken veel mensen naar hem uit. Soms werd hij ergens van een afstand gespot, maar helaas kwam hij nooit terug op dezelfde plek. Het is geprobeerd hem te vinden door het maken van voerplekken op een plaats waar hij voor het laatst gezien was, maar jammer genoeg steeds zonder resultaat.
Weken lang was hij weg en we begonnen de hoop te verliezen dat hij ooit nog gevonden werd. De kans om hem te vinden werd steeds kleiner. Hij liep heel veel kilometers per dag en het leek erop dat hij steeds verder zuidelijk liep.
Toen ineens op 9 juli, na al bijna 7 weken vermist te zijn, een filmpje van een wildcamera. Het is Jamie! Midden in de nacht had hij een voerkastje voor de egels "gekraakt" en het voedsel opgegeten.
Er werd meteen gehandeld, zoekteam vermiste honden Brunssummerheide die ons de laatste weken enorm hadden geholpen, schakelde meteen Duitse zoekteams in dat gebied in en de eigenaresse van de wildcamera verleende alle medewerking. Maar Jamie kwam weer niet op de plek terug, hoewel hij daar eten had gevonden, maar trok weer verder.
Op 15 juli weer een filmpje, hij was al weer zo’n 35 kilometer verder, maar dit maal een heel recent filmpje van diezelfde ochtend. Nicole bedacht zich geen moment en stapte meteen in haar auto richting Düren, Duitsland. Na een flinke rit van 3 lange uren kwam ze om 13:00 uur op de plaats van bestemming. Samen met haar andere hond Caro, het vriendinnetje van Jamie. Een lange dag volgde, het Duitse zoekteam nam de leiding en een plan werd bedacht. Jamie zat in een maisveld, het hele maisveld werd omsloten met schapennet. Boeren in de omgeving werden via Facebook opgeroepen hun schapennetten te brengen, een oproep waar massaal gehoor aan is gegeven. Het maisveld was groot, ruim een kilometer bij een kilometer en het is gelukt het in zijn geheel te omheinen. Veel vrijwilligers kwamen helpen en om de 2 meter stond iemand bij het net. Zelfs jagers uit de omgeving schoten te hulp met hun jachthonden om iedereen te beschermen tegen mogelijke wilde zwijnen.
Vele uren stonden de mensen om het maisveld heen, tot om 20:00 uur de verlossende schreeuw: "Ich habe ihm, ich habe ihm!" Jamie was in het schapennet gelopen en zat vast. Hij kon niet meer ontsnappen.
Nicole huilde, lachte en was totaal van slag, het is 'm. Eindelijk! Jamie was totaal in shock en moest met spoed naar de dierenarts. Daar ging het hem gelukkig al weer beter, vooral toen zijn vriendinnetje Caro bij hem mocht. Jamie was verschrikkelijk mager en heel erg verzwakt. De dierenarts zei dat als het nog een week langer had geduurd hij het niet gered zou hebben. Behalve dat hij heel mager was en uitgeput en hier en daar wondjes had, zat hij onder de vlooien en teken. De dierenarts verwijderde ze zoveel mogelijk en daarna kon Jamie eindelijk naar huis!
En zijn huis is bij Nicole en Danique, zijn opvanggezin. Zij hebben besloten hem zijn forever home te geven. Ze willen hem nooit meer kwijt! De adoptanten beseften al snel na de vermissing, dat zij niet de geschikte baasjes waren en hebben afstand van hem gedaan.
Op donderdag 16 juli kwam Nicole, nadat zij, Jamie en Caro de nacht doorgebracht hadden bij een teamlid van het zoekteam, thuis. Danique wachtte hen buiten op. Ze brachten Jamie, met bench, snel naar binnen en deden het deurtje van de bench open. Hij kwispelde, zijn koppie en staart omhoog. Herkenning; hij voelt zich thuis. Dikke tranen rollen over hun wangen. Samen komen ze er wel, wat zijn ze trots op deze fantastische honden. Ze zijn weer compleet: Danique, Nicole, Jamie, Caro en Rocky.
Wij willen graag een aantal mensen bedanken:
Djesica Hermsen voor de zichtmelding van Jamie op haar wildcamera en de volledige medewerking en gastvrijheid.
Hundensuchhilfe Eifel, voor hun inzet en hulp toen Jamie opdook in Duitsland.
Vermisste Hunde Kreis Düren onderleiding van Ralf Meurer zonder wie Jamie niet ingevangen zou zijn.
Ellen met Kebo en Kenzo voor hun speurwerk.
Iedereen die op welke wijze dan ook mee gezocht heeft, de post van Jamie gedeeld hebben, met ons meegeleefd hebben en voor alle lieve reacties die we hebben gekregen, dit heeft ons enorm gesteund, dank jullie wel.
En als laatste maar zeker niet de minste zoekteam vermiste honden Brunssummerheide: jullie hebben de basis gelegd, de Duitse zoekteams ingeschakeld, en top samen gewerkt met iedereen. Dank jullie wel voor alle steun, hulp, geduld, inzet, doorzettingsvermogen en zorgzaamheid.
Na 52 lange dagen van ongerustheid, verdriet, onzekerheid en ellende, gelukkig een happy end!
Wij hopen dat dit verhaal alle toekomstige adoptanten meer bewust maakt van hoe belangrijk het is om goed op te letten en heel voorzichtig te zijn de eerste tijd. Vooral de eerste dag, de aankomst in het nieuwe huis, is een heel kritiek moment. Wij wijzen de mensen altijd op het risico van ontsnappen, maar niet iedereen ziet de ernst van de situatie in.
Honden mogen alleen dubbel aangelijnd mee naar hun nieuwe huis en mensen moeten de hond de eerste maanden dubbel aangelijnd uitlaten.. De tuin moet goed afgesloten en hoog omheind zijn, zodat de hond er niet uit kan ontsnappen en daarbij is heel belangrijk dat de hond de eerste tijd niet alleen gelaten wordt in de tuin.