Geadopteerde katten

Dit ongelooflijk grappige en spraakzame ventje was nog maar een klein katje toen hij door de brandweer uit een kelder werd gered. De bewoners van het gebied waar hij was geboren of waar hij was achtergelaten, hoorden een angstig gemiauw en realiseerden zich dat daar een kitten vastzat, dus belden ze zowel de pas opgerichte dierenpolitie als de brandweer. Nadat ze hem uit de kelder hadden bevrijd, werd hij naar een dierenkliniek gebracht, waar hij medische zorg kreeg, maar omdat ze geen mogelijkheden hadden om een thuis voor hem te vinden of hem in een pleeggezin te plaatsen, belden ze ons. Gelukkig nam onze vriendin, die zo vaak mogelijk kittens opvangt, hem in huis, samen met een ander kitten dat uit een busje was gered, Dubi. Maar terwijl Dubi over zijn moeilijke start in het leven heen lijkt te zijn, verstopte Pompi zich onder het bed en weigerde zich te laten zien als er mensen in de buurt waren. Als je hem wilde zien, moest je op je knieën gaan om maar een glimp op te vangen. Hij was zo doodsbang, arme jongen... Hij vond alleen maar vreugde en troost bij Dubi en sloot ook vriendschap met de kat des huizes, Pepper, en speelde en genoot zoals kittens dat horen te doen.

Na verloop van tijd, toen hij zag dat hij helemaal niet in gevaar was, begon Pompi dichter bij zijn pleegmoeder te komen, werd steeds vriendelijker tegen haar, sliep bij haar in bed en zocht troost en knuffels. Als er vreemden op bezoek kwamen, zocht hij de dichtstbijzijnde veilige plek op en verstopte zich, maar uiteindelijk won de nieuwsgierigheid: als hij zich veilig genoeg voelde, kwam Pompi uit zijn schuilplaats en observeerde de gasten - weliswaar van een afstandje, maar toch, het was vooruitgang. Het zou zo goed zijn geweest als deze vooruitgang in zijn eerder was geboekt, want in korte tijd kwamen zowel hij als Dubi naar de opvang en moest alles opnieuw beginnen...

Het duurde even voordat hij gewend was aan zijn nieuwe omgeving en aan ons allemaal. In het begin koos Pompi ervoor om zo ver mogelijk van mensen vandaan te blijven, soms zag je alleen zijn ogen en zijn schattige neusje een paar seconden tevoorschijn komen vanachter een mand of achterin het buitenhok. We probeerden een bak met eten voor hem in de buurt te zetten, en meestal was hij er blij mee, nadat we achter een deur of muur waren verdwenen en hij ons niet kon zien. Langzaamaan begreep hij dat wij de goede mensen waren en begon hij op zijn naam te reageren met een miauw, alsof hij ons vertelde dat hij ons kon horen en dat hij er was. Hij begon zich ook steeds meer te laten zien, kronkelde en kroelde tegen een voorwerp of mand op een plank in de buurt, praatte met een lieve stem en beantwoordde al onze vragen over zijn dag

Sommige vrijwilligers kwamen zelfs op het punt dat hij kwam als hij werd geroepen, knuffelde, tegen ze praatte, ze volgde en hun genegenheid zocht. En als hij die krijgt, dan is Pompi echt op de top van de wereld - tenminste voor een tijdje, Totdat er een nieuwe kat komt, of er iets verandert in de opvang en hij zich weer terugtrekt naar een veilige plek, ver bij ons vandaan, totdat hij zich weer comfortabel genoeg voelt. Voor Pompi is dit soort leven, waarin hij nooit genoeg stabiliteit kan krijgen om zijn angsten echt los te laten, helemaal niet goed, en dat is de reden dat we op zoek zijn gegaan naar een gouden mandje.

Pompi is geweldig met andere katten, zolang het geen pesterige katten zijn, en zijn huidige lieveling is Miss, een klein meisje waar hij elke keer naar toe rent als hij haar stem hoort. Hij geniet van spelen en rennen, maar we zijn ervan overtuigd dat hij liever een ruimte heeft waar niet zoveel katten zijn, zodat hij eindelijk de kans krijgt om zijn diepste angsten te overwinnen en te laten zien dat wat hij echt wil is alle liefde en knuffels krijgen die hij kan krijgen. Hij zal tijd en geduld nodig hebben, misschien wel meer dan andere katten, maar hij is het zo waard! Als je ziet dat hij zich eindelijk veilig voelt, als je hem knuffelt en hij je zijn buikje laat zien, vragend om meer, kronkelend en draaiend, als hij antwoord geeft op je vragen en snel komt als je zijn naam roept... dat is een heerlijk gevoel! Het enige wat we voor hem willen is een echte kans op een gouden mandje, een gezin dat het geduld en begrip heeft dat hij nodig heeft zodat hij de Pompi kan worden die we hebben gezien: de superlieve, grappige, schattige, speelse jongen die hij echt is!