Katten ter adoptie

Voor onze lieverd Devon, zijn de kansen voor adoptie- of zelfs haar kansen op een lang en gelukkig leven- met de dag kleiner aan het worden.

Terwijl al haar zusters en broertje al geadopteerd zijn, bleef Devon achter vanwege  haar verlegen karakter.

Devon werd ruim 3 jaar geleden gevonden, tijdens een late zomeravond, op de terugweg van het werk, zag een van onze vrijwilligers een kat in een rare positie vlakbij de afvalbakken. Ze benaderde het om te zien of er iets mis was, en kwam tot de ontdekking dat er 6 pasgeboren kittens lagen op het beton, beschermd door hun moeder. Door dichterbij te komen, probeerde de moeder weg te rennen en haar kittens mee te nemen, dus besloot ze op afstand te blijven. Het was wel duidelijk dat ze daar niet konden blijven, helemaal gezien het gevaar om hen heen. De eerste stap was om een val te halen en de moeder te vangen, wat ze de volgende dag ook deed. En ze nam ook de kittens mee naar huis. Gezien ze al andere kittens opving in huis, kon ze hen alleen in haar kleine badkamer opvangen. Een kleine, maar veilige ruimte, waar het warm is en ze voedsel en water hadden en goed verzorgd werden.

De moederpoes, die we later Sierra noemde, is tot de dag van vandaag een wilde kat die geen mensen vertrouwd. Ze accepteerde het voedsel uiteindelijk, omdat ze geen andere keus had en haar kittens moesten eten, maar ze verstopte haar kittens liever achter de meubels dan in een mandje. Op een bepaald punt, kon ze niet meer voldoende melk geven aan al haar kittens waardoor ze niet meer konden groeien zoals bedoeld, dus hielp een andere vrijwilliger met het handmatig voeren van de kittens gedurende een aantal weken, tot ze uit zichzelf konden eten en drinken. Sierra was erg beschermend naar hen toe en een ontzettend goede en liefdevolle moeder voor ze, het was daarom niet makkelijk om ze 2 keer per dag te moeten voeren, helemaal gezien ze het gewend waren om achter hun moeder te schuilen...

De moeilijke tijden lagen achter hen en uiteindelijk was de badkamer niet meer groot genoeg voor de kittens. Ze waren gegroeid en wilden rondrennen, springen, spelen en op avontuur uit. De andere opvang katten in huis waren groot genoeg om naar de opvang te gaan, en zo kwam er in huis wat ruimte vrij. Sierra verstopte zich constant als er mensen in de buurt waren, maar de kittens hadden er geen problemen mee. Ze waren gek op hun pleegmoeder en begroette haar en beklommen haar als ze thuiskwam en wilden constant met haar spelen.

Nadat ze waren gevaccineerd, werd de enige jongen onder hen, geadopteerd. En de dames, alle 5, werden naar de opvang gebracht. Het was een slechte timing, gezien de opvang 3 weken later moest verhuizen naar een andere locatie, waardoor ze tweemaal moesten wennen aan een nieuwe plek in een korte tijd. maar de grootste uitdaging voor hen was om hun pleegmoeder niet meer dagelijks te zien...

Devon was gedurende langere tijd "onzichtbaar" nadat ze naar de opvang kwamen en helemaal na de verhuizing. Je kon haar zien in mandjes of op de planken met haar zusters, ze kwam tevoorschijn rond etenstijd, maar vroeg niet om aandacht. Heel uitzonderlijk, probeerde ze het wel, maar dan werd ze door Sidney of een van de anderen weggeduwd, die de eersten wilden zijn. Ze gaf het daarom op, maar genoot van de momenten dat ze alleen was en we met haar konden knuffelen. Ze is een rustige kat, maar nog jong en erg lief, waarvan haar enige kans was om haar echte persoonlijkheid te laten zien bij haar eigen familie in haar gouden mandje te zijn, maar dat deed ze niet...

Devon is een schat nadat ze de aanvankelijke angst en stress heeft overwonnen. Ja, het kost tijd, geduld en een rustige omgeving. Maar we hebben gezien hoeveel ze geniet van aandacht, hoe ze draait om meer te krijgen. We kunnen ons zelfs voorstellen dat ze tegen haar menselijke moeder aankruipt, 's avonds laat, in bed - ze heeft wat nodig is. Toch heeft ze allereerst een kans nodig. We hopen echt dat er iemand is die haar een kans geeft.