Katten ter adoptie

Het verhaal van dit wonderbaarlijk mooie meisje genaamd Hope begint - voor ons althans - op het moment dat ze op social media werd geplaatst. Ze was aangereden door een auto en was zwaargewond, maar het grootste probleem leek te zijn dat ze nergens heen kon na het ontvangen van medische zorg, dus de mensen die haar vonden vroegen om dringende hulp. Wij reageerden en ze werd "onze" kat

Ze werd al snel in het ziekenhuis opgenomen. Haar poot was zo erg verbrijzeld dat amputatie de beste oplossing was, maar verder leek alles goed met haar te gaan. Ze was lief en liefdevol, vriendelijk en een knuffelbeest... met een houding, zo bleek later.

Hope doorstond met succes de operatie en het herstel begon in het huis van een van onze vrijwilligers. Het was voor allebei niet makkelijk, maar vooral voor de arme schat die zich moest aanpassen aan haar nieuwe situatie - wat ze deed, zoals ze altijd doen, zonder te klagen of medelijden met zichzelf te hebben. Het zijn ongelooflijke wezens, dat hebben we altijd geweten!

"Erger nog was het wennen aan onze opvang, nadat ze volledig genezen was. Toen ze zoveel katten om zich heen zag, was Hope volkomen depressief en soms zelfs boos. We hadden een kleine kamer voor haar gereserveerd, zodat ze de andere katten eerst door een raam kon zien, maar ze wilde per se niets met ze te maken hebben. Dus toen we een paar vriendelijke katten in haar kamer lieten, miauwde ze luid, alsof ze bang, doodsbang of echt boos was dat ze haar ruimte "binnendrongen". We deden het nog rustiger aan en gaven haar meer tijd voordat we haar katten in levenden lijve lieten ontmoeten. Uiteindelijk werkte het en nu gaat ze zelfs zo ver als het buitenhok, dat aan de andere kant ligt van de plek waar ze gewend was te verblijven en waar ze zich veilig voelde. Ja, er is nog steeds veel ongenoegen als Hope katten om zich heen ziet verzamelen, maar ze tolereert ze tenminste. We durven te wedden dat het over een tijdje nog beter zal gaan, maar we hopen dat dat niet hoeft en dat ze het huis van haar dromen kan vinden: een plek vol met... mensen! Oh ja, mensen: daar is ze dol op!

Als het op mensen aankomt, is Hope de meest liefdevolle en loyale kat die er bestaat. Het enige wat ze wil is hun aandacht, hun knuffels en hen overal volgen. Ze is vooral dol op de keuken, waarschijnlijk omdat ze weet dat niet alle katten haar kunnen volgen en zij in alle rust kan eten. Ze heeft een enorme eetlust, maar alleen daar, bij ons, waar ze weet dat ze alles krijgt wat ze wil en zoveel knuffels als ze kan verdragen. Ze is echt een mensenkat, die letterlijk hunkert naar liefde en aandacht en niets liever zou willen dan haar eigen gezin. Hoe goed het ook klinkt - haar liefde voor mensen, het is eigenlijk triest om te zien, wetende dat we haar niet kunnen bieden wat haar hartje begeert. Het is onmogelijk, er is zoveel te doen waar 50 katten zijn dat iemand als Hope op haar beurt moet wachten. En dat maakt haar ongelukkig De beste plek voor haar zou een huis zijn waar ze de enige kat kan zijn, maar we zijn er zeker van dat ze met tijd en geduld, en door ze geleidelijk te introduceren, er uiteindelijk nog een of twee zou accepteren, als ze voelt dat de liefde en aandacht die ze krijgt, genoeg is.

Daarnaast is er nog iets waardoor Hope's kansen drastisch zijn afgenomen: ze heeft astma, een gemakkelijke vorm ervan die echter onder controle moet worden gehouden. Wat betekent dat? Dat ze haar dagelijkse medicijnen nodig heeft, een pufje eigenlijk, dat ze zonder problemen inhaleert. Ze is zo'n braaf meisje! En natuurlijk moet ze regelmatig naar de dierenarts om haar astma in de gaten te houden. Helaas is ze niet de kat van de dromen van de meeste mensen vanwege dit probleem en we weten dat het vinden van iemand die deze verantwoordelijkheid op zich neemt is als het vinden van een naald in een hooiberg. Maar we zijn het Hope verschuldigd om het op zijn minst te proberen! Begrijp ons niet verkeerd, ze hoest heel zelden, ze kan rennen als elke andere kat, en springen zonder moe te worden, en als we niet zo'n grondige dierenarts hadden gehad, hadden we het waarschijnlijk lange tijd niet geweten. Maar het is er, al is het in een beginnende fase en een lang en gelukkig leven is alleen mogelijk als dit probleem van haar in de gaten wordt gehouden. We vinden het niet erg om dat de rest van haar leven te doen, we houden zielsveel van haar. Alleen zou ze veel gelukkiger zijn als ze een eigen thuis en een zorgzame familie had! Het is zelfs mogelijk dat ze in een nieuwe, veiligere omgeving beter wordt en geen medicijnen meer nodig heeft, maar dat kan natuurlijk niet gegarandeerd worden.

Dus hier zijn we dan, op zoek naar die ene speciale persoon of die ene speciale familie die bereid is om een driepotige, prachtige, zeer liefdevolle schat genaamd Hope in hun hart en huis op te nemen. Onze lieve Hope, die kan huppelen als een sprinkhaan, die niets liever wil dan haar hele liefde geven aan wie haar maar uitkiest, die in de deuropening op haar menselijke mama of papa wacht als ze thuiskomen, maar die een beginnende vorm van astma heeft. We vragen ons af of het mogelijk is om Hope's dromen waar te maken? We weten het niet, maar hier proberen we het.