Katten ter adoptie

Vorig jaar, vlak voor Pasen, kregen we een telefoontje van een andere Non-profit organisatie: zij waren gecontacteerd door de dierenpolitie over een kat die was aangereden door een auto, maar konden niet gaan zoeken omdat ze enkele kilometers verwijderd waren van onze stad. Ze gaven ons een straatnaam en we gingen op zoek. De persoon die als eerste de dierenpolitie had gebeld, was een jonge man die geen idee had wat hij moest doen en hoe hij de gewonde kat moest vangen. Na 2 uur zoeken - en het vinden van de juiste straatnaam, vonden we hem eindelijk! De jongeman was er nog steeds, wachtend op hulp, en de kat verstopte zich onder een auto, bewegend in cirkels, bang, ademend met zijn mond open en het bloed stroomde uit zijn oor. Arme Diaz, hij begreep gewoon niet wat er met hem gebeurde! We hadden al de dierenarts gebeld en gezegd dat we misschien een levensbedreigende situatie hadden, dus we haastten ons met hem naar de kliniek en werden meteen geholpen: zijn kaak was ernstig gebroken, hij had een longkneuzing en een klap op het hoofd, wat verklaarde waarom hij in cirkels bewoog. Diaz werd onmiddellijk opgenomen, kreeg een infuus en medicatie en... we wachtten af tot hij de nacht zou overleven. En dat deed hij! Wat volgde is moeilijk voor te stellen, want deze arme katten die de "strijd" met een auto overleven, moeten veel doorstaan om weer gezond te worden. In het geval van Diaz volgde er na stabilisatie en normalisatie van zijn ademhaling, een operatie om zijn kaak in de normale positie te herstellen. Hij kon natuurlijk niet zelf eten, dus had hij ook een voedingssonde die hij zo haatte dat hij hem eruit trok, ondanks dat hij een beschermende kraag droeg. Ondanks alles had hij kracht en wilskracht en dit is uiteindelijk wat zijn leven heeft gered.

Tien dagen later kon hij eindelijk op eigen benen staan zonder opzij te vallen of in cirkels te lopen en hij kon bijna zonder hulp van de dierenartsen eten! Hij was niet meer zo bang, alsof hij begreep dat niemand hem kwaad wilde doen, dus zijn herstel begon gemakkelijker te worden naarmate de dagen verstreken, totdat we hem na ruim 2 weken verwelkomden in de opvang. Zijn rechteroog was kleiner dan het andere, zijn hoofd stond opzij, maar hij was nog steeds heel erg levendig en deed het goed. En we wisten, we wisten gewoon, dat het alleen tijd en geduld zou kosten en hij de prachtigste jongen zou worden! We hadden gelijk! Diaz begon niet alleen te wennen aan het "goede" leven - zoals eten krijgen, verzorgd worden, maar ook aan verwend worden. Hij leerde dat als hij op een plank ging zitten en de vrijwilliger die dienst had hypnotiseerde, hij niet naar zijn bord hoefde! Waarom zou hij, als het eten naar hem toe kwam? Hij begon te eten en te eten, en hij houdt vooral van droogvoer: we hebben hem nooit in de voerbak zien duiken en zoveel brokjes nemen als hij kan. Het laat natuurlijk zien dat hij meer een teddybeer dan een kat is en hij is absoluut schattig. Hij is te trots om voor eten te bedelen, maar die ogen... kunnen je in een seconde doen smelten. Als je goed kijkt, is één oog nog steeds kleiner dan het andere, maar dat draagt alleen maar bij aan zijn charme, en ook het hoofd dat iets opzij staat. Maar het verschil tussen hoe hij eruitzag en hoe hij er nu uitziet, is zo geweldig, en hij is zo'n knappe, lieve, goede jongen, dat we uiteindelijk zeiden dat het jammer zou zijn als zo'n jongen niet naar zijn eigen huis zou gaan. We namen hem onlangs mee voor een controle, precies om hem voor te bereiden op ons droombeeld om hem thuis te zien. En toen stortte onze wereld in, omdat hij positief testte op FIV. We weten dat dit geen doodvonnis is en dat hij een heel gelukkig en lang leven kan leiden, maar we weten ook dat mensen enigszins terughoudend zijn. We hebben gezien dat katten met FIV geadopteerd worden en hun hele leven gezond zijn, we hebben er ook enkele in de opvang en ze vormen geen gevaar voor iemand. Ze zijn zoals de andere katten, verlangend naar veiligheid, liefde en zorg. Ja, ze hebben iets meer aandacht nodig voor hun gezondheid, maar ze kunnen net als elke andere kat griep hebben en geen probleem hebben, de meeste families merken het niet eens op.

Dat gezegd hebbende, willen we het nog niet opgeven om Diaz zijn eigen gouden mandje te vinden. Hij verdient het zo! Hij is jong, geweldig, lief, geduldig, liefdevol, prachtig, een teddybeer van een kat die van de straat en de gevaren daar af is. Je zou kunnen zeggen dat hij bij ons gelukkig is, maar geen van hen zijn echt gelukkig totdat ze naar huis gaan en ze een familie voor zichzelf kunnen hebben, totdat ze echt bij iemand speciaal kunnen "horen", die van hen houdt met heel hun hart. Dit is wat we met heel ons hart wensen voor Diaz, en we zullen blijven zoeken totdat we de perfecte persoon vinden! Als je denkt dat jij die speciale menselijke moeder of vader bent die Diaz verdient, horen we graag van je!