Katten ter adoptie

Deze knappe lieverd, werd samen met zijn twee broertjes door hun moeder naar de tuin van een lieve familie gebracht. Ze moet hebben aangevoeld dat het daar veilig was, zeker omdat ze dicht bij een drukke snelweg leefden. Alle drie waren ze nog veel te klein voor lange afstanden; ze konden haar nauwelijks volgen, maar ze vond het blijkbaar nodig om hen daarheen te brengen. De familie zag de moederpoes met haar kittens en maakte meteen een geïmproviseerd huisje voor hen, met eten en water. Ze probeerden de katten niet naar binnen te halen, omdat de moederpoes nogal verlegen en bang voor mensen was. Toch vertrok ze na twee dagen — en ze is nooit meer teruggekomen.

Wat kon de familie doen toen ze zagen dat de moeder niet meer kwam en de kleintjes huilden? Ze namen hen op in huis en gaven ze twee weken lang de fles, tot ze zelfstandig konden eten. In het begin bleven ze hun moeder zoeken, maar langzaam raakten ze gewend aan hun menselijke verzorgers, die ze al snel heel erg liefhadden.

Ze kregen de namen Clarence – de hoofdpersoon van ons verhaal –, Megatron en Batman, die inmiddels al een warm thuis in Nederland hebben gevonden. Helaas kon de familie de zorg voor hen niet blijven dragen omdat ze vaak op reis waren, dus na hun vaccinaties kwamen ze bij ons terecht. Je kon meteen zien dat ze gewend waren aan mensen! In het begin waren ze wat verlegen, niet goed begrijpend waarom ze moesten verhuizen, maar de jongens pasten zich snel aan – zowel aan ons als aan de andere katten.

Clarence, zoals we al zeiden, is een bijzonder knappe jongen én een enorme lieverd. Hij is geen aanhankelijke kat die constant aandacht vraagt, maar zodra je hem wat liefde geeft, is hij de gelukkigste kat op aarde. Hij wrijft tegen je benen aan, spint, vraagt om meer knuffels en ‘praat’ soms op zijn eigen manier met je. Hij houdt van knuffelen, maar met zoveel andere katten hier krijgt hij helaas niet zoveel aandacht als hij zou willen.

Onze Clarence is ook een echte springer! Wanneer hij de kans krijgt, sluipt hij de badkamer in en springt op de vensterbank. Misschien doet hij dat omdat hij weet dat ik hem kom halen – en dat hij dan overladen wordt met kusjes? Dat zou zomaar kunnen, want veel te zien is er niet vanuit dat raampje, en bovendien hebben de katten een buitenren.

Hij kan goed overweg met andere katten en met mensen, speelt graag als hij de kans krijgt, maar hij verlangt zo naar een eigen thuis. Dan pas zou hij écht gelukkig zijn.

Daarom zoeken we de familie en het huis waarvan hij droomt. Hij moet veilig zijn, want sinds hij een paar weken oud was, is hij door mensen verzorgd. Clarence weet niet wat het betekent om voor auto’s of honden te moeten vluchten, of bang te zijn voor gevaar – en we hopen dat hij dat ook nooit hoeft te leren.

Wat wij voor hem wensen, is dat hij geliefd wordt, goed verzorgd, een beetje verwend, en een lang en gelukkig leven mag leiden. En we geloven echt dat dit mogelijk is – met de juiste familie, die in ruil daarvoor een overvloed aan liefde, knuffels en vrolijkheid zal krijgen!